Le Palais

เหลาที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับราคาที่ใหญ่ยิ่งร้านแรกของเราในทริปนี้เริ่มต้นกันที่ Le palais ร้านอาหารMichelin Star สามดาวร้านแรกของไต้หวัน และคงสถานะสามดาวมาอย่างยาวนาน ที่นี้นับเป็นหนึ่งในร้านอาหารจีนที่แพงที่สุดในโลกร้านนึง แถมกระเเสรีวิวจากบล็อคเกอร์ฝั่งตะวันตกหลายคนดูจะไปในแง่ลบ ทำให้ผมอยากมาลองของฮ่า

ร้านตั้งอยู่บนชั้นสูงสุดของโรงแรม Palais de Chine ตบแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้สีดำดูหรูหราในสไตล์จีนที่แฝงกลิ่นอายตะวันตกไว้ การตบแต่งนั้นสุดยอดจริงๆแม้จะเทียบกับร้านอาหารระดับเดียวกัน บรรยากาศในร้านนี้สำหรับผมนับเป็นที่ๆพิเศษจริงๆ

การบริการนั้นLe palais ไม่ทำให้เสียสถาบัน michelin 3 ดาว บริกรมีความใส่ใจรายละเอียด เนี้ยบและหมั่นสังเกตความต้องการของลูกค้าอยู่เนื่องๆ ถึงขนาดมีไฟบิวตี้ให้ถ่ายรูป หรือจะเป็นคำแนะนำเมนูอาหารและการบรรยายอาหารที่ใจเย็น จนทำให้เราไม่รู้สึกอึดอัด หรือจะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยเช่นในวันนี้ผมสั่งน้ำเปล่า บริกรก็ยกชาจีนดอกมะลิมาเสริฟ์กับขนมให้เพิ่ม

ราคาอาหารของที่นี้เริ่มต้นจากติ่มซำที่ถือว่าราคาสูงใช่เล่น และ setmenu ที่ราคาเริ่มต้นที่ 4980 TWD ต่อหัว ไปจนถึง 30,880 TWD ต่อหัว ในวันนี้ผมสั่งคอร์สเมนูตัวถูกสุดเพราะเดินทางมาคนเดียวและอยากลองอาหารที่หลากหลาย ซึ่งอาหารทุกจานล้วนถูกปรุงออกมาอย่างยอดเยี่ยม ปราณีต ไม่ว่าจะเป็นอุณหภูมิหรือความสุกของเนื้อต่างๆ มีจานที่ประทับใจมากๆคือซุปเป๋าฮื้อกับเห็ด Morel และกุ้งLobsterนึ่งซีอิ๊วกับเห็ดหูหนู ซึ่งทำออกมาได้อร่อย และร้านก็สามารถทำนึ่งซีอิ๊วได้ดี ถึงจะชอบนึ่งซีอี๊วมากๆแต่เมนูในวันนี้มีความแปลกคือมีนึ่งซีอิ๊วถึงสามจานเลยคือทั้งปลาเก๋าและผัก จนอาจทำให้ประสบการณ์ในมื้อนี้สนุกน้อยลงไป อย่างไรก็ตามอาหารจีนที่ห้องอาหารชั้นเลิศแห่งนี้มีความยอดเยี่ยมควรค่าแก่การมาลองครับ

ซุปกังป๋วยกับมอเรล โดยซุปนั้นเป็นเบสไก่ มีเป๋าฮื้อฝานมาเป็นแผ่นบางๆกับหัวไชเท้ายัดไส้กังป๋วย กลิ่นยั่วน้ำลายทันทีที่เราเปิดฝาซุปก็ทะลักขึ้นมา กลิ่นหอมนี้มันคืออะไร หอมมาก หอมแบบชวนหิวกลิ่นครีมมี่นิดๆจากไก่ ซึ่งเข้ากันได้อย่างลงตัวกับกลิ่นเห็ดมอเรลจรุงใจและกลิ่นทะเลของกังป๋วยเบาๆ

รสอุมามิของที่สลับซับซ้อน ความกรอบกรุบและเนื้อหวานหนุบหนับของเป๋าฮื้อ กังป๋วยยัดไส้ในไช้เท้าที่อร่อยมากๆฉ่ำในปากหวานหัวไชเท้า เยี่ยมๆๆๆ

ล็อบสเตอรนึ่งซีอิ๊ว อย่างแรกที่อยากชื่นชม ซีอิ๊วกลิ่นหอมมาก ทันที่ที่ยกมากลิ่นนั้นเตะจมูกมันมีความหอมล้ำลึกซับซ้อนชวนหิว รสเค็มนั้นมีความละมุนซับซ้อนเจือด้วยรสหวานอ่อนๆและไม่เค็มจนเกินไป รสนวลๆอุมามิ ช่วยชูรสหวานของกุ้งล็อบสเตอร์ได้ดี เนื้อล็อปสเตอร์กรอบหวานทำได้โอเค ซึ่งตัดกับความกรุบๆของเห็ดวู้ดเอียรที่ช่วยเพิ่มความเท็กเจอร์ในปากให้สนุกสนานขึ้นครับ

Welcome drink เป็น Hibicus vinegar รสไม่ได้เปรี้ยวหรือกลิ่นฉุนโดดขนาดนั้น มันคล้ายกับรสน้ำกระเจี๊ยบเข้มข้นในความคิดของผม

ระหว่างรออาหารทางร้านก็มีของทานเล่นมาเสริฟ์ครับ ครั้นจะเป็นถั่วธรรมดาๆก็คงน่าเบื่อ จานนี้เป็นมะเขือเทศปลอกผิวเเช่ในน้ำกุหลาบมากับเยลลี่ครับ กลิ่นของกุหลาบหวานคลุ้งไปทั่วทั้งปาก เนื้อมะเขือเทศเปรี้ยวอมหวานกระตุ้นความอยากอาหารได้ดี

ออเดริ์ฟรวมจานนี้ โดยบริกรแนะนำให้เริ่มกินจากด้านซ้ายมือ

คำแรกเป็น เกี๊ยวปลาไต้หวันทอดเสริฟ์มากับหัวไชเท้า ตัวไส้มีกลิ่นคล้ายคาราซุมิ มีกลิ่นทะเลและความครีมมี่อ่อนๆ รสเค็มนวลๆ ปรุงรสด้วยพริกไทยและกระเทียมเบาๆ ตัวแป้งไม่เเข็ง ก่อนจะลดความเลี่ยนมันด้วยรสของหัวไชเท้าครับ

ไข่นกกะทาเยี่ยวม้า อันนี้มีร้านอาหารจีนผสมฟรั่งเศสในไทยร้านนึงทำได้ดีใกล้เคียงครับ ตัวไข่นั้นมีเท็กเจอร์เเบบเยลลี่ไม่มีกลิ่นเลย ตัวไข่แดงมีความครีมมี่นิดๆไม่รู้สึกเนื้อร่วนแห้ง ถ้าเทียบกับร้านอาหารจีนในไทยที่ผมกว่าถึง รสของLe palais จะมีตวามเข้มข้นกว่า แต่คลีนน้อยกว่า มีซอสพริกเบาๆ ตัดด้วยแตงกวากรอบเย็น น่าสนใจดีครับ

ไก่ตอนไฮหนานกับต้นหอมขิงน้ำมันงา คำนนี้ผมชอบน้อยที่สุดในทุกคำ เนื้ออกไก่ที่เสริฟ์นั้นค่อนข้างเนื้อแห้ง รสจืด เหมือนไก่ต้มอาหารคลีน ตัวซอสรสบางมากๆ ไม่ค่อยชอบครับคำนี้

ยำเเมงกระพรุนน้ำส้มสายชู จานนี้ตอนพรีเซ้นท์โดยบริกรแล้วผมค่อนข้างคาดหวังน้อยสุด แต่พอทานแล้วนี้น่าจะเป็นจานแมงกระพรุนที่อร่อยที่สุดร้านนึงที่เคยกินครับ เชฟเลือกเสริฟ์มาแต่ส่วนหนวด ดดยเอาแมงกระพรุนไปแช่ในน้ำเกลือนิดๆ มันมีความกรอบกรุบเเบบมีเอกลักษณ์อย่างที่ผมไม่เคบเจอ แต่ตัวเนื้อข้างในนุ่มมาก ดีสุดๆ น้ำส้มสายชูดำที่ใช้ปรุงมีรสที่ซับซ้อน กลิ่นไม่จัดรสเค็มนิด เปรี้ยวอมหวานเฉพาะตัวสุดยอด รสหนักแต่ไม่ทิ้งในปาก

ซุปกังป๋วยกับมอเรล โดยซุปนั้นเป็นเบสไก่ เครื่องมีเป๋าฮื้อฝานมาเป็นแผ่นบางๆกับหัวไชเท้ายัดไส้กังป๋วย

กลิ่นยั่วน้ำลายทันทีที่เราเปิดฝาซุปก็ทะลักขึ้นมา กลิ่นหอมนี้มันคืออะไร หอมมาก หอมแบบชวนหิวกลิ่นครีมมี่นิดๆจากไก่ ซึ่งเข้ากันได้อย่างลงตัวกับกลิ่นเห็ดมอเรลจรุงใจและกลิ่นทะเลของกังป๋วยเบาๆ

รสเข้มข้นอุมามิของซุปที่สลับซับซ้อนจากกังป๋วยและไก่ ความกรอบกรุบและเนื้อหวานหนุบหนับของเป๋าฮื้อ กังป๋วยยัดไส้ในไช้เท้าที่อร่อยมากๆฉ่ำในปากหวานหัวไชเท้าหนึบๆกังป๋วย เยี่ยมๆๆๆ เป็นจานซุปที่สุดยอดมากครับๆ

จานฮิตของร้านตามคำบอกเล่าของบริกรครับ หมูเปรี้ยวหวานราดซอสน้ำส้มสายชู เชฟเลือกใช้เนื้อหมูส่วร Ribหมูหั่นสวยมาสองชิ้นพอดีคำ ทอดมาได้ดีครับแป้งหนานิดๆแต่ไม่รู้สึกเเข็งกรอบสม่ำเสมอทั่งทั้งชิ้น เนื้อหมูเด้งหนึบหนับในปากตัดกับความกรอบของแป้งได้อย่างลงตัว รสซอสซับซ้อน เมื่อเข้าปากเราจะได้กลิ่นหอมกะทะนำ มีรสเค็มอ่อนๆนำ ตามด้วยรสเปรี้ยวอมหวานของน้ำส้มสายชูดำ และปิดท้ายด้วยรสหวานจากน้ำตาลทรายนิดๆทิ้งไว้เป็นอาฟเตอรเทส ทำได้ดีละครับ แต่ผมว่าใันยังมีกลิ่นหมูติดมานิดนึงและเนื่อนี้ถ้านุ่มกว่านี้น่าจะดี บางชิ้นนี้เคี้ยวนานพอดูครับ

จานต่อมาเป็นเนื้อปลาบู่นึ่งซีอิ๊วครับ เนื้อปลาบู่นุ่มมากมีความฉ่ำและมันนิดๆ รสซีอิ๊วเหมือนกับจัดกว่าจานก่อนนิดนึง อาจจะเป็นเพราะมีต้นหอมกับพริกมาด้วย ส่วนที่ทำได้ดีคือหนังปลาที่เท็กเจอร์ดีมากๆ ลื่นนุ่มหนึบนิดๆ มีชั้นไขมันเต็มๆสร้างความอร่อยให้กับจานนี้ได้ดีครับ รายละเอียดเล็กน้อยๆที่อยากชื่นชมเลยคือมีจานให้ทิ้งก้างด้วย

จานต่อมายังคงเป็นนึงซีอิ๊วอีก เป็นผักตามฤดูกาล อย่างLilybulb เห็ดหอม พริกหยวก หน่อไม้ฟรั่ง และกะหล่ำปลีห่อด้วยมือ ก่อนจะนำไปนึ่ง รสจานนี้จืดๆ เน้นผัก ครับถ้าเทียบกับจานอื่นๆอาจจะรู้สึกธรรมดาไปนิด

บัวลอยข้าวหมาก บัวลอยลูกจิ๋วเเบบไข่มุกชานม มีไส้งาดำด้วยกินอร่อยดีเหมือนกันแฮะแบบนี้ รู้สึกรับประทานง่ายขึ้น ตัวซอสน้ะเสริฟ์มาอ่อนๆมีกลิ่นหอมข้าวหมากเบาๆ รสหวานนิดๆครับ เนื้อจากผมกินไวน์และสปาร์กิ้งวอเตอร์ทางบริกรเลยเสนอชามะลิมาให้กินกับขนมด้วย